De familie kwam niet alleen langs om in de prachtige tuin rond te hangen.
Ze wilden ook wel wat van het leven in de Mekong Delta zien en dus namen we elk een fiets, probeerden niet in de kanaaltjes te sukkelen op de veel te smalle bruggetjes en reden het enige rondje dat ik tot nu toe ken.
Op de terugweg stapten we af aan de lokale markt en wandelden traag tussen de eetstalletjes door, ons vergapend aan het aanbod van slang of schildpad.
We passeerden de vismarkt, grote gladgeschuurde cementblokken waar constant water wordt over gespoeld. Krab, paling, vissen in alle soorten en maten en daartussenin de viswijven die hun spreekwoordelijke naam alle eer aan deden.
Luid gelach klonk op toen een kaalkop met overgewicht en een damesfiets de arena betrad.
Kreten van verbazing weerklonken terwijl twee donkerhuidige kleuters hun fietsjes door de drukte stuurden.
Een bont gekakel van helle stemmen rees tot een climax toen Mimi de rij sloot.
We hoorden de viswijven ons lang naroepen.
Echt vriendelijk klonk het allemaal niet maar Vietnamees heeft nu eenmaal niets zoetgevooisd.
De dag erop ging 1 van de keukendames naar de markt en ze werd meteen de mantel uitgeveegd.
"Wat voor een arrogante trut uit de grote stad had Mango Homestay nu toch aangenomen als gids?"
Mijn collega begreep er niets van.
"Nou," ratelden de dames door elkaar, "was hier gisteren toch een heel bijzonder stel op bezoek"
"Een witte man was het met twee bruine kindertjes," vulde iemand anders aan.
"Maar toen we de gids vroegen waar die wel vandaan kwamen, liep ze ons straal voorbij. Neus in de lucht en daar ging de koningin."
"We hebben ze dan maar - onze naam waardig - uitgemaakt voor het vuil van de straat," sloot iemand het betoog af.
Onze keukenhulp trok een beetje bleek weg, kalmeerde de viswijven die alweer in overdrive gingen en een nieuwe aanval wilden lanceren op het nuffige juffertje uit Saigon en vertelde hen dat hun zogenaamde gids de mama van de koters was en dat ze geen woord Vietnamees sprak. Chinees had ze dan wel onder de knie maar daar had niemand wat aan.
Luid gebulder weerklonk en schreeuwend werd het goede nieuws doorgegeven. In twee minuten kende de hele markt het verhaal van het arrogante gidsje.
Helaas zal ik dan bijgevolg bij een volgend marktbezoek ook niet meelevend op de schouder worden geklopt en zal ik niet getrakteerd worden op slang en schildpad om het onbeschofte gedrag van hun landgenote goed te maken.
Altijd iets mis met die Mandarijnen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten