Translate

woensdag 13 mei 2020

DE GEUR VAN BLOEMEN


Met het ouder worden zou je ook wat wijzer worden maar dat is geen vaststaande vereiste.
Daarom loopt mijn wekker af op een ontiegelijk vroeg kwart voor vijf.
's Ochtends wel te verstaan.
Succesvolle mensen zoals Bill Gates en Jeff Bezos zeggen dat dat voor succes zorgt.
Nog niet veel van gemerkt maar het kan komen.

Elke ochtend , zeven op zeven, doe ik mijn ochtendwandeling en elke ochtend kom ik dezelfde man tegen die ze blijkbaar ook niet allemaal op een rijtje heeft. We groeten elkaar kort en dat is het zowat.
Deze ochtend was anders.
Ik werd namelijk gewaarschuwd voor de aanwezigheid van een skunk ofwel stinkdier.
Best in een wijde boog omheenlopen, was de wijze raad van iemand die meer van dit dier wist dan ik.

Ik zette voorzichtig mijn weg verder naast de arroyo.
(Aangezien het heel weinig regent hier, heeft de stad Albuquerque geen riolen in elke straat. Het water loopt gewoon naar het laagste punt waar een breed betonnen kanaal is gegraven.)

In tegenstelling tot mijn wandel-companion gebruik ik geen zaklamp en nu wilde ik echt dat ik er eentje bijhad.
Iets verder zag ik iets zwart, ongeveer zo groot als een flinke kat, midden op het pad zitten en ik wist niet wat te doen.
Stinkdieren zien niet verder dan drie meter en waarschijnlijk al helemaal niets in het donker en gaan af op geur en geluid. Ik stond stil; hij stond stil en even dacht ik eraan om er eentje te laten vliegen.
Een waarschuwingsschot net voor de boeg, zeg maar.
Daar zou die skunk zo hard moeten om lachen dat ie omviel en in de droge arroyo rolde.

Gelukkig had mijn nieuwe vriend genoeg van onze patstelling en hij schuifelde het kanaal in en verdween in een afwateringsgat.
Eens veilig thuis heb ik het toch maar opgezocht.

Stinkdieren zijn gewoon de meest arrogante dieren ter wereld.
Iedere vos, coyote of hond weet wat hen te wachten staat eens ze het markante zwart-met-wit-met-pluizige-staart benaderen en die skunks zijn zich verdomd bewust van hun status.
Ze hebben twee klieren, net naast de anus, waar ze een kleine dosis van hun wondermiddeltje opgeslagen hebben. Ze zullen er alles aan doen om het niet te gebruiken want het duurt een dag of tien voor ze weer voldoende aangemaakt hebben.
Goed om weten dat ze eerst zullen grommen en blazen als een kat of stompen met die kleine voetjes alvorens ze voor de laatste oplossing zullen kiezen.
Als het dan toch echt moet, kunnen ze met een ongelooflijke precisie tot op drie meter hun doel raken  met een fijne mist die je nooit meer zal vergeten.
Het goedje schijnt misselijkmakend slecht te ruiken, kan je irritaties in de ogen en zelfs tijdelijk blindheid geven en de geur blijft makkelijk voor een dag of twee hangen en er is niets wat je ertegen kan doen.
De stank van het verdedigingsmechanisme van een stinkdier kan door de mens tot vijf kilometer ver geroken worden. Ik wil me niet voorstellen hoe een hond zich daarbij voelt.

Vanaf nu extra voorzichtig op het jaagpad naast de arroyo.



Geen opmerkingen: