Wat voorafging: James ging Udala voor me kopen.
Een half uurtje later hoorde ik een bedeesd klopje en daar bibberde James binnen met een plastiek zakje.
Het moet erin zitten van kleinsaf dat binnengaan in het bureau van de baas - de directeur in de lagere school, de overste tijdens de politieopleiding en nu deze kale idioot - gegarandeerd voor een paar klappen tegen je kop zorgt want ik heb hier nog niemand vrolijk weten binnenstuiteren.
James legt onhandig het zakje op mijn bureau, mompelt iets onverstaanbaar en wil zo snel mogelijk opnieuw verdwijnen maar zo gaat dat niet want ik heb een docent in de Udala-ogie nodig.
"Hier blijven, James", zeg ik en ik zie de schrik in zijn ogen.
"Jij en ik gaan dit samen proberen, man."
Dus gaan we naar de keuken waar ik dit in het zakje vind:
Een mooi begin maar er is wel nog wat werk aan de winkel.
Mijn instructeur neemt een udala en begint het fruit met heel veel aandacht te wassen.
"Kijk". zegt hij terwijl hij naar een wit spoortje plakkerig snot wijst, "dit is opgedroogd sap en dat wil je niet."
Zijn udala is nu klaar en James begint op de wand van het fruit te duwen terwijl hij voorzichtig zijn mond tegen de bovenkant houdt.
"Soms zijn ze heel erg zuur, dus ik proef liever voorzichtig."
Hij heeft geluk want het sap dat traag begint te stromen, is zoet. Dat zie ik aan de blijdschap in zijn ogen.
Daarna duwt mijn politieman nog wat harder en de wand van de vrucht breekt open.
Zoiets dus:
Het lijkt erop dat iemand dit eerder al gegeten heeft maar daar laat mijn vriend zich niet door afschrikken.
Hij peutert een pit uit de Udala en doet net zolang mondgymnastiek tot de pit netjes schoongemaakt uitgespuwd wordt.
Hij kijkt me zelfzeker aan en zijn ogen dagen me uit om beter te doen.
Ik poets en ik was en ik wrijf en ik schrob onder het goedkeurend oog van mijn leermeester.
Dan duw ik op de udala en ik proef een miniem beetje van het zoete vocht. Daarna is het feest voorbij.
Dus open ik de dikke schil en ga ik aan het werk.
Mond netjes dicht en aan de slag met mijn tong.
Veel vind ik er niet aan en resultaat boek ik niet dus wil ik James informeren over mijn matig succes.
Helaas lukt dat niet want mijn lippen zijn onverwachts aan elkaar geplakt.
Ik probeer iets te zeggen maar elke keer mijn lippen elkaar raken, heb ik het zitten.
"Ja, het kleeft", zegt hij alsof ik dat nog niet in de gaten had.
Voor de rest van de dag heb ik een plakbek ondanks regelmatig spoelen...
Het sap was onapetijtelijk en helemaal niet verfrissend en de ratio plezier tegenover arbeid zat flink onder nul.
Morgen maar weer ananas...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten