Aangezien ik sinds enige tijd voor een bedrijf werk dat het pure natuurgevoel verkoopt aan mensen met overgewicht in het rijke westen, hoort daar blijkbaar ook interactief beleven bij.
Deze ochtend had een klein, twintig centimeter lang slangetje een gekko te pakken, net voor de deur van het bureau.
De toeloop was enorm.
Vanuit alle afdelingen kwamen geinteresseerden kijken naar de doodstrijd van de onschuldige gekko.
Het slangetje had zich manhaftig rond het oudmodisch reptiel met de zuignappootjes gewikkeld en elke keer de gekko uitademde, verstrakte de greep van de slang een beetje.
Het arme dier werd langzaam doodgeknepen.
De kop van de slang was slechts half zo groot als die van de dode gekko, maar dat vond de overwinnaar geen probleem.
Alle toeschouwers verbaasden zich over de elastische kaken van de slang.
Het hongerige diertje ontwrichtte zijn kaken en begon traag de gekko naar binnen te werken. Doorheen de huid van de slang zag je de pootjes van zijn prooi.
Na een kwartiertje was de maaltijd opgesouppeerd. De slang lag moddervet en lui te bekomen van haar indigestie.
Een van onze tuinmannen had helaas nog niet van eco-toerisme gehoord.
Zijn spade landde hard op de grond en hoewel iedereen nu wel wat erger gewend was, zetten de meesten toch maar een verschrikt pasje achteruit...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten