WIE WORDT BETER VAN ONTWIKKELINGSHULP?

Niets beter na een drukke werkdag op kantoor met mensen die rentabiliteit op een andere, en bij wijlen totaal onbegrijpelijke manier bekijken dan een ritje naar Via Via.
Eerst het opwindend gevoel met de motor door het mierennest tijdens de avondspits te laveren en daarna de heerlijke rust en de vriendelijke begroeting die je wacht in de tuinen van het museum.
Ik heb een jaar gewerkt in Via Via en het blijft een fantastische plek, zelfs zonder de bezielende aanwezigheid van de stichters Jef en Kathleen.
Als vast meubilair heb ik er mijn eigen tafeltje, wordt mijn krant gebracht door een lieve ober en onder het genot van een whisky of twee worstel ik me door de nieuwtjes uit Oost Afrika.
Ook dit keer stond er een pakkend artikel in de krant.
Een studie wees uit dat voor elke dollar die geinvesteerd wordt in Afrika onder de vorm van ontwikkelingshulp, er zeven dollar illegaal terugvloeit naar de westerse wereld.
Zoals altijd komen er in het zog van goedbedoelende lieden mensen mee waarbij oprechtheid minder belangrijk lijkt.
Wanneer een afrikaans land nu, na onafhankelijk te zijn geworden, na een burgeroorlog of na een milieuramp zoals langdurige droogte, in het interessegebied van NGO's en hulpprogramma's terecht komt, worden de paden geeffend voor niets ontziedende investeerders.
Door de media-aandacht is het er betrekkelijk veilig, door middel van ontwikkelingshulp worden wegen en vliegvelden aangelegd en de bevolking is veelal zo verarmd dat alles er kan aangekocht worden als er maar een bordje rijst op tafel komt voor de kinderen.
Diamanten, edelstenen, fauna en flora, beelden en kunstwerken; het heeft allemaal weinig waarde in een gedestabiliseerd land en daar maken de malafide bezoekers gretig gebruik van.
Daarnaast werd in de zeven dollar ook het bedrag verrekend dat de economie misliep door inkomsten voor het land. Veelal betrof het hier ondernemingen die meegraaien wat ze kunnen en allang weer in een ander land hun praktijken toepassen alvorens de regering kan ingrijpen.
Tenslotte - en dit is het meest confronterende deel van de mislopen inkomsten - werd rekening gehouden met al wat niet kon ontwikkeld worden door de tekorten in 's lands inkomsten.
Hierbij werden geen voorbeelden of cijfers gegeven, maar we kunnen ons allemaal voorstellen wat het verschil zou zijn in opvoeding, ziekenzorg, AIDS bestrijding en het uitroeien van malaria en andere besmettingen.
En zo hinken de afrikaanse landen opnieuw achterop, alle goedbedoelde acties ten spijt. Zolang kinderen de opvoeding niet krijgen waar ze recht op hebben, zolang mensen sterven van makkelijk te genezen aandoeningen, blijft dit continent het zwakke broertje in de alsmaar hardere strijd voor het bestaan...