Drie weken Belgie, het was waarschijnlijk een beetje van het goede teveel.
We sleepten ons - met volle goesting weliswaar - van heerlijk stoofvlees met Belgische bieren bij Wim en Wendie naar kaas en wijn bij mijn kleine zusje en van steaks ter grootte van een vrachtwagenwiel bij Jakke en Mie tot het onovertroffen Turkse restaurant van Hakan.
We bezochten de abdij van West-Vleteren met Guido en Claudine (of toch op zijn minst het drankhol erbij), gingen eten in het gastvrije Vleterhof, kregen een gigantische visschotel bij mijn iets kleinere zusje en nog meer kaas en wijn bij tante Therese...
We schoten evenwel de hoofdvogel af in frituur De Papegaai tegenover De Kokodril zaliger. 44 euro uitgeven aan friet en toebehoren met twee volwassenen, een peuter en een kleuter; het is niet aan iedereeen gegeven...
Naar het eind van de trip vond ik een vergeten weegschaal ergens in een badkamer en nam ik de schade op.
Alles viel al bij nog mee dus ik ging me nog iets meer gedragen als een losgeslagen kind in een snoepwinkel.
(Helaas bleek later dat het ding niet naar behoren werkte - sorry aan de eigenaresse die ik nu ongewild in een diepe depressie doe belanden)
Deze ochtend - na vier dagen terug in mijn geliefde Afrika - kon ik niet meer huichelen.
De hele tijd had ik al de uitnodigingen van onze vertrouwde weegschaal afgeslagen. Ik liep eromheen, ik vermeed het onding aan te kijken; kortom ik wilde niet geconfronteerd worden met mijn eigen veroorzaakte ziektebeeld.
Hoewel ik wist dat er niet veel goeds te verwachten was, jeansbroeken liegen immers niet, was het resultaat nog onthutsender dan ik me had durven voorstellen.
Was ik de ontwerper van het weegtoestel geweest, ik had een lopende tekst laten verschijnen "1 persoon tegelijk alsjeblieft" om zelfmoordneigingen bij de gebruikers tegen te gaan maar in mijn geval keken alle cijfertjes me breeduit grijnzend aan.
"Actie, onmiddellijke actie", signaleerde mijn brein en daar hou ik me nu voor twee maand aan.
In totaal moeten er vijftien kilo vanaf maar als ik tegen eind oktober enkel twee cijfers voor de komma zie, ga ik verder.
Indien niet, dan ga ik La Grande Bouffe achterna...
Volg de bikkelharde strijd vanaf heden op deze blog en steun me; op het eind van de bovengenoemde film leggen ze uiteindelijk allemaal het loodje en daar ben ik nog niet aan toe!
5 opmerkingen:
Het was leuk je opnieuw eens in levende lijve(n) tegen te komen.
Welkom terug ...
in cyberspace.
en wat is er gebeurd met je devies bovenaan deze site:
"Ik besloot op dieet te gaan; drank beperken; minder eten.
Na twee weken was ik exact veertien dagen verloren..."
Nee serieus, véél succes, ik weet héél goed hoe lastig het is...
Je was in het land en laat niks weten? ;-)
Ik ga akkoord met Bart...
maar je zal het wel véél te druk gehad hebben met allerlei bezoekjes.
Toch zou ik je volgende keer graag eens zien als je in t land bent.
@Bart: jij woont in een ander land, jongen, dat is niet zo makkelijk.
(hoewel jij eigenlijk wel meer Belg dan "Ollander" bent volgens mij.)
@Bieke: het laatste wat ik van jou wist, was dat je Cuba onveilig maakte. Had meer zin om daar eens langs te komen... ;-)
Een reactie posten