Donderdag werd een landschapsarchitect vanuit Nairobi ingevlogen.
Ook het toerisme in Afrika ontsnapt niet aan de nieuwste trends.
Logisch eigenlijk als je hele publiek bestaat uit kapitaalkrachtige westerlingen die weten wat er in de wereld te koop is...
Ik verwachtte een verwijfd type met een halsdoekje en wufte maniertjes, maar na vijf minuten leek het alsof ik Bruce al jaren kende.
Hij was eind de vijftig, maar had de kwajongensblik van iemand die nog heel wat van het leven verwacht.
Het klikte meteen en hij nam me op sleeptouw door latijnse namen, bloeiwijzen en inheemse planten tot het me duizelde.
De gesprekken waaierden uit naar andere onderwerpen en Bruce bleek een fervent golfsurfer te zijn.
Ooit had ie eens met vrienden een drie maand durende tocht gemaakt die hen tot bij de meest fantastische golven had gebracht van Tahiti over Californie naar Bali.
Er was geen verdediging tegen zijn begeesterend enthousiasme en terwijl we hard werkten aan veranderingen voor de lodge, vloog de dag voorbij.
Ik bezocht zijn website en dat maakte het helemaal mooi.
Hij was een boek aan het schrijven dat iets zou worden als: Zen en de kunst van het surfen.
Een duidelijke verwijzing naar de cultklassieker Zen and the art of motorcycle maintenance van Robert Pirsig.
Toen daarna ook nog de Heffelump uit de verhaaltjes van Winnie de Poeh opdook, kon de nieuwe vriendschap niet meer stuk.
Ik had dus niet voor niets naar eindeloze herhalingen van de avonturen van Winnie geluisterd tijdens de ritten door de woestijn met heer Anton en zijn camion....
Bruce schreef ook kinderboeken en deed voor de rest net wat ie wou.
Het leven was te kort en te mooi om iets tegen je zin te doen, vond ie.
Een mooi idee, maar het moet natuurlijk ook haalbaar zijn, bedacht ik.
De oplossing voor de financiele reserves van de man, lag in de kinderboeken.
Een half miljoen had ie er van verkocht.
Misschien heb je ze zelf ooit (voor)gelezen?
http://www.brucehobson.net/
www.junglescaper.com
Geen opmerkingen:
Een reactie posten