We weten allemaal hoe het de inheemse bevolking vergaat eens een beschaving die al wat verder staat, het land binnenvalt.
Als Belgen moeten we maar eens kijken hoe Leopold II het zaakje aangepakt heeft in zijn prive-eigendom Kongo Vrijstaat.
Ook in de Verenigde Staten verging het de Native Americans niet veel beter toen heelder Europese avonturiers de oversteek waagden en de aboriginals onder de knoet hielden met bruut geweld en vuurwater.
Om de bittere pil enigszins te verzachten werden er in de 20ste eeuw reservaten opgericht voor de Native Americans.
En zoals dat altijd gaat in zulke gevallen, blijft de inheemse bevolking, zonder ervaring in onderhandelingstechnieken, zitten met de restjes.
De Native Americans kregen grote lappen grond toegewezen - het woord 'reservaat' alleen al - waar in de meeste gevallen niets mee aan te vangen viel.
Economisch achtergesteld belandden velen van hen in armoede en tot nu leven hele gemeenschappen in mobilhomes.
Een koppel in het noorden van de USA kreeg in de jaren '70 een aanslagbiljet voor grondbelastingen van hun stukje reservaat onder de ruitenwisser van hun camper geschoven en vonden het nogal absurd dat er taks zou geheven worden op iets wat ze ooit cadeau hadden gekregen.
Ze gingen verhaal halen maar het koppel verloor de rechtzaak op het laagste niveau, daarna op staatsniveau en tenslotte nog een paar keer in beroep.
De twee wilden echter van geen wijken weten en kregen een verrassing van formaat van de Hoge Raad van de USA (Supreme Court of the USA).
Niet alleen bleek hun aanslagbiljet ongeldig maar er werd ook gestipuleerd dat de Amerikaanse staten niet de authoriteit hadden om activiteiten te reguleren binnenin de reservaten.
Er zal flink wat vuurwater gevloeid hebben op de Pow Wow's doorheen de States die avond....
(Later deel II)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten