Amerika is het enige land dat van barbarij naar decadentie evolueerde zonder af te stappen aan de tussenhalte van beschaving.
Zo dacht ik althans vele jaren over dit deel van de wereld.
Beetje onbeschoft, beetje betweterig ook want tenslotte had ik nooit een voet gezet op het Nieuwe Continent.
Sinds gisteren weet ik dat mijn beschouwing absoluut niet voorbarig was.
Want gisteren zijn we uit eten geweest.
In een restaurant met bediening nog wel!
Het was zondag en het was lunchtijd dus we reden wat rond en belandden uiteindelijk in IHOP.
Klinkt vlot en modern maar staat voor International House Of Pancakes en is waarschijnlijk gesticht in de 15de eeuw, de inrichting in acht genomen.
IHOP onderscheidt zichzelf van andere eetgelegenheden met het aanbieden van ontbijt de hele dag door. Ik snap het concept niet maar dat zal wel aan mezelf liggen.
Bij het binnenkomen wordt je een tafeltje aangewezen, krijgen de kindjes stiften om een spuuglelijke tekening in te kleuren en worden vier schreeuwerige menu's op de tafel gegooid.
Verder aanwezig: een enorme pot suiker en vier extra-large gietkannen met aardbeien - of bosbessensiroop, maple syrup en gewone siroop. (misschien had je wel ooit eens een gewone klant binnenwandelen, je weet het nooit).
Ik kreeg acute diabetes, type II bij het aanschouwen van zoveel zoetigheid maar gelukkig verscheen Henry schuin achter me en hielp me onmiddellijk uit mijn lijden.
Henry kwam de bestelling opnemen en was voorzekers een vaste klant van zijn eigen werkgever tijdens de laatste 25 jaar,
Overgewicht is een understatement eens je BMI boven de 50 zit en Henry pufte en zuchte en steunde een eind weg terwijl hij slissend op mijn kale knikker spuugde toen hij onze bestelling herhaalde,
Ik voelde zijn speeksel op mijn schedeldak branden en wenste dat ik nooit geboren was.
Op zijn aanraden bestelden we koffie ('kan dat zonder een smaakje,' vroeg ik, 'niet van die hazelnoot of vanilletroep' en Henry nam zich voor om de ontmoeting met deze rare snuiter vanavond in zijn dagboek te noteren), een Ice Tea ('niet gezoet' zei mama wat een hevig protest aan Enzi ontlokte. Alsof er geen suiker genoeg te vreten was) en verder hielden beide dames het beschaafd met een glas water en een sapje.
Zij wisten wat er nog zat aan te komen.
Alweer op gewichtige voorspraak van onze kelner van dienst, zou ik voor een Monster Cheese Burger gaan.
'Of ik daar frietjes, hash brown's, koolsla, pureeaardappeltjes of een hartstoornis bij wilde?'
Ik had alleen de frietjes begrepen door de hevige regenval op mijn hersenpan dus dat zou het dan worden.
'Cheddar, Mozarella, Mexican of tenenkaas?'
(Man, hou op met je gedoe; ik kan dit niet aan).
'De koe die de kaas heeft gemaakt, heet Bella. Of dat OK was voor meneer?'
Niet geheel zeker over deze laatste opmerking maar het was gewoon allemaal veel te veel keuze voor een rondje vlees tussen een hap brood.
Ik keek belangstellend toe hoe Mimi - met 20 jaar ervaring in The Land of the Free Cholesterol - haar bestelling plaatste en goochelde met 'on the side', 'extra toppings' en meer van dat fraais.
Kinderen pikken nieuwe gewoontes razendsnel op dus deze ouwe zag met een rooie kop aan hoe vlotjes het allemaal ging als je die codetaal maar beheerste.
Op zoek naar steun keek ik rond en het werd onmiddellijk een paar graden kouder in mijn hart.
Wie haalt het in zijn hoofd om zijn geliefde mee uit te nemen op een zonnige zondag naar een dergelijke tent? Wie haalt zijn hoogbejaarde moeder eens per maand op en parkeert haar achter een berg pannenkoeken waar The Hulk niet eens raad mee zou weten?
Toen kwam Henry aantuffen met onze schotels.
Monster, Fluffy dit en dat, Californian omelet, pulled pork, side dishes; ik hoorde het in Keulen donderen...
Ik proefde voorzichtig van zoveel overdaad; kreeg een hap van Mimi's bordje en probeerde Maya's wonderbaarlijke berg van overvloed en ik haat het toe te geven maar, man, was dat lekker!
We kregen de rekening, betaalden de 15% fooi voor Henry's maagring en ik wurmde me in de auto, tufte traag naar huis en bracht de rest van de namiddag in bed door terwijl mijn maag en ingewanden de onoverzichtelijke massa verzadigde vetten te lijf gingen.
Vandaag beslist om op dieet te gaan maar toch is daar dat zeurende stemmetje dat zegt dat die IHOP-zooi toch zo verdoemde lekker was.
Ik heb de autosleutels alvast verstopt voor mezelf....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten