Ik bracht de hele zaterdag thuis door met lezen en Kiswahili studeren en rond een uur of zes had ik er flink genoeg van.
De antichrist, mijn altijd trouwe motor, bracht me naar Via Via en aan de bar dronk ik mijn gewone vitamienen in een G&T terwijl ik de krant las.
Enige verandering in het eentonige reggae repertoire van de bar wordt snel opgepikt en tot mijn grote blijdschap klonk Billy Joel plots door de zaak.
Ik heb altijd al een grote bewondering gehad voor hoe de zanger zijn onderwerpen tegelijk heel poetisch en rechtstreeks benadert.
Iedereen kent ongetwijfeld Piano Man, een heerlijk lied over uitgaan op een zaterdagavond.
Ook de jongeman naast me wist wat komen zou.
Hij staarde me sarcastisch aan en zong mee, duidelijk al wat boven zijn theewater:
IT'S NINE O'CLOCK ON A SATURDAY
THE REGULAR CROWD SHUFFLES IN
THERE'S AN OLD MAN SITTING NEXT TO ME
MAKING LOVE TO HIS TONIC AND GIN...
Ik staarde naar mijn krant maar de letters dansten voor mijn ogen. Zou ik eindigen als een ouwe dronken lor aan de bar, nu en dan in het gezelschap van een goedkope, verveeld kijkende del van 22, zoals ik hier op regelmatige tijdstippen habitues van Arusha zag rondstrompelen?
Ik gruwde van de idee terwijl de kerel naast me verder zong.
Mijn zaterdag-gezelschap kwam binnen en ik werd als oudste begroet met Shikamoo Mzee.
("mijn respect, oude, wijze man"). Ik voelde me onmiddellijk nog een paar jaar ouder.
We gingen iets eten en vertrokken dan van tafeltje tot tafeltje in diverse uitspanningen. Het werd een hilarische avond die vroeg in de ochtend eindigde.
Zo pathetisch, afgebrand en uitgeleefd ben ik blijkbaar nog niet, ondervond ik tot mijn grote vreugde.
De hoofdpijn vandaag neem ik er met graagte bij...
1 opmerking:
oud worden zit in 't hoofd hé. En op plezier staat gene leeftijd.
Een reactie posten