Van Rosemie:
Zopas nog bij Jan geweest, hij sliep en we gingen weer door na een paar minuten. Verplegers kwamen ons direct daarna terug halen omdat hij wakker was. We hebben goed kunnen babbelen tegen hem. Hij reageerde door te kijken en te lachen. Het deed ons allen heel veel deugd. We hebben het gevoel dat we hem gerust konden stellen. Hij wist duidelijk niet dat we kwamen...
Eerst probeerde hij te praten, maar toen we hem een paar keer zeiden dat we wisten dat hij dat niet kon, luisterde hij naar wat wij zeiden: dat er fuiven georganiseerd worden, dat zoveer mensen in het boek dat in de wachtzaal ligt schrijven, straalde hij.
Hij was gezien de omstandigheden heel gelukkig. Dat zijn situatie door zoveel mensen oprecht gevolgd wordt doet hem heel goed.
Groetjes en dank!
1 opmerking:
Ben blij te horen dat hij zijn familie rond hem heeft en zeker blij dat hij weer zijn mooie lach heeft...
We weten dat hij nog steeds moet vechten,maar hem kennende is hij een vechter en blijven we energie sturen naar hem!!!!!!!
Geef hem veel groeten en een dikke knuffel van ons!
En aan de familie hou er de moed in hoor.
Vera en Karel
Een reactie posten